Τα τελευταία χρόνια, η επέμβαση εκλογής για όλες τις παθήσεις του θυρεοειδούς, που έχει τεθεί η ένδειξη της χειρουργικής επέμβασης, είναι η ολική θυρεοειδεκτομή. Αφορά τη ριζική εξαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς αδένα με ή χωρίς το συνοδό λεμφαδενικό καθαρισμό όλων των λεμφαδένων, που αποχετεύουν τη λέμφο από το όργανο που πάσχει.
Τις προηγούμενες δεκαετίες, η ολική θυρεοειδεκτομή ήταν μία πάθηση που όλη η ιατρική κοινότητα φοβόταν αρκετά, επειδή είχε αρκετές επιπλοκές, όπως μεγάλες νοσηλείες και αρκετή νοσηρότητα. Αυτές οι επιπλοκές, με την καλή πρακτική και με τη χρήση της τεχνολογίας, έχουν καταστήσει πλέον την ολική θυρεοειδεκτομή μία απόλυτα ασφαλή χειρουργική επέμβαση με ελάχιστες επιπλοκές και με μηδενική νοσηρότητα.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Διάρκεια Επέμβασης
Ο μέσος χρόνος μιας ολικής θυρεοειδεκτομής είναι 40-70 λεπτά. Αυτός ο χρόνος αυξάνεται όταν, εκτός της ολικής θυρεοειδεκτομής, έχουμε να κάνουμε και συνοδό λεμφαδενικό καθαρισμό. Η ολική θυρεοειδεκτομή διενεργείται πάντοτε υπό γενική αναισθησία.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Διάρκεια Νοσηλείας & Σίτιση Ασθενούς
- Η νοσηλεία για μία ολική θυρεοειδεκτομή με ή χωρίς συνοδό κεντρικό η πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό διαρκεί λιγότερο από 24 ώρες και δεν χρειάζεται μετάγγιση αίματος.
- Η σίτιση ενός ασθενούς, ο οποίος έχει υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή με ή χωρίς συνοδό κεντρικό ή πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό, ξεκινάει περίπου 3 με 4 ώρες μετά την αφύπνισή του και μετά την επάνοδό του στο δωμάτιό του.
- Η σίτιση φυσικά δεν αφορά ιδιαίτερα σκληρές τροφές, διότι υπάρχει ένας μικρός ερεθισμός του λαιμού. Επομένως, όλοι οι ασθενείς, οι οποίοι ξυπνάνε μετά από μία ολική θυρεοειδεκτομή τις πρώτες ώρες σιτίζονται είτε με υγρά, είτε με μαλακές τροφές.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Αισθάνεται πόνο ο ασθενής μετά το πέρας της επέμβασης;
Ο μύθος του πόνου μετά την ολική θυρεοειδεκτομή έχει να κάνει μόνο με μία υπερευαισθησία: αμυγδαλίτιδα στο λαιμό των ασθενών. Είναι πραγματικότητα το ότι η τομή της ολικής θυρεοειδεκτομής δεν πονάει καθόλου. Όμως, όλοι οι ασθενείς παραπονιούνται ιδιαίτερα την πρώτη και δεύτερη μέρα. Έχουν μία ήπια αίσθηση δυσκαταποσίας, η οποία περνάει πάρα πολύ γρήγορα με τα κοινά παυσίπονα. Αυτή η αίσθηση της δυσκαταποσίας τους κάνει λίγο ανασφαλείς στο να σιτιστούν με σκληρές τροφές. Βέβαια, κάποιοι ασθενείς δεν έχουν αυτό το αίσθημα.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Μένει ουλή μετά την επέμβαση; Είναι εμφανής; Πότε εξαφανίζεται;
Ο αισθητικός μύθος της μετεγχειρητικής ουλής μετά από μία ολική θυρεοειδεκτομή έχει εκπέσει. Ο κύριος λόγος είναι ότι σε όλους τους ασθενείς γίνεται πλαστική ραφή, η λεγόμενη ενδοδερμική ραφή με ράμματα, τα οποία απορροφούνται και δεν βγαίνουν. Δηλαδή, ο ασθενής δεν χρειάζεται να έρθει στο χειρουργό και να βγάλει τα ράμματα κάποιες μέρες μετά το χειρουργείο. Ούτως ή άλλως, σε όλους αυτούς τους ασθενείς θα χορηγηθούν αναπλαστικές καλλυντικές αλοιφές, οι οποίες βοηθούν την επούλωση.
Περίπου 6 με 8 μήνες μετά τη διενέργεια του χειρουργείου, η τομή αποχρωματίζεται πλήρως και, περίπου 12 μήνες μετά, η τομή δεν φαίνεται καθόλου. Υπάρχουν πολλοί ασθενείς, οι οποίοι φοβούνται αν αυτή η τομή θα φαίνεται. Η ουλή δεν φαίνεται ποτέ, παρά μόνο σε πολύ ευαίσθητα δέρματα, τα οποία από μόνα τους κάνουν υπερτροφικές ουλές και χηλοειδή, χωρίς να φταίει σε καμία των περιπτώσεων ο τρόπος συρραφής του δέρματος.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Τι είναι ο λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου;
Σε πάρα πολλές περιπτώσεις ύπαρξης θυρεοειδικής κακοήθειας, δεν αρκεί μόνο η ολική θυρεοειδεκτομή. Επειδή υπάρχουν κύτταρα που ήδη βρίσκονται στους συνοδούς λεμφαδένες του θυρεοειδούς αδένα είτε πίσω από το θυροειδή, είτε πλαγίως του θυρεοειδούς, χρειάζεται και συνοδός λεμφαδενικός καθαρισμός.
Ο λεμφαδενικός καθαρισμός αφορά την εξαίρεση όλου του κυτταρολιπώδους ιστού, δηλαδή όλων των λεμφαδένων που αποχετεύουν το θυρεοειδή αδένα. Αυτοί οι λεμφαδένες μπορεί να βρίσκονται πίσω από το θυρεοειδή και ονομάζονται προτραχειακοί, παρατραχειακοί και προλαρυγγικοί, ή μπορεί να βρίσκονται στα πλάγια τμήματα του τραχήλου.
Όταν εξαιρούμε τους λεμφαδένες, οι οποίοι βρίσκονται πίσω από το θυρεοειδή, αυτό ονομάζεται κεντρικός λεμφαδενικός καθαρισμός. Όταν εξαιρούμε τους λεμφαδένες, οι οποίοι βρίσκονται στα πλάγια τμήματα του θυρεοειδούς, αυτό ονομάζεται πλάγιος τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Έχει επιπλοκές;
Η ολική θυρεοειδεκτομή ήταν μία επέμβαση τα προηγούμενα χρόνια με αρκετή νοσηρότητα (με αρκετές επιπλοκές). Οι κυρίες επιπλοκές ήταν:
- Η διαταραχή των παραθυρεοειδών αδένων (μόνιμη διαταραχή και μόνιμη κάκωση).
- Ο υποπαραθυρεοειδισμός. Ο μετεγχειρητικός υποπαραθυρεοειδισμός οδηγούσε σε μειωμένες τιμές ασβεστίου με ανάγκη μόνιμης χορήγησης σκευασμάτων ασβεστίου, για να μην έχουν προβλήματα οι ασθενείς.
- Οι κακώσεις των λαρυγγικών νεύρων. Τα λαρυγγικά νεύρα είναι δύο πολύ μικρά νεύρα, τα οποία βρίσκονται πίσω από το θυρεοειδή, εφάπτονται στο θυρεοειδή και δίνουν νεύρωση σε όλους τους μύες που κινούν τις φωνητικές χορδές.
Αυτές οι κακώσεις-επιπλοκές τα προηγούμενα χρόνια ήταν αρκετά σημαντικές και ιδιαίτερα μεγάλα τα ποσοστά τους.
Ολική Θυρεοειδεκτομή: Ποια είναι η συμβολή της τεχνολογίας σε αυτήν την επέμβαση;
Τα τελευταία 20-25 χρόνια, οι επιπλοκές έχουν σχεδόν μηδενιστεί–ελαχιστοποιηθεί. Σε αυτό, δύο πράγματα συνέβαλαν στο να θεωρείται η ολική θυρεοειδεκτομή με ή χωρίς συνοδό λεμφαδενικό καθαρισμό ως μία από τις πιο ασφαλείς επεμβάσεις της γενικής χειρουργικής:
- Το πρώτο και σημαντικότερο είναι η εξειδίκευση των χειρουργών. Πολλοί από τους γενικούς χειρουργούς ή ακόμα και τους ωτορινολαρυγγολόγους, που ασχολούνται με το θυρεοειδή αδένα, έχουν εξειδικευθεί στις χειρουργικές παθήσεις και στις χειρουργικές τεχνικές του θυρεοειδούς αδένα.
- Το δεύτερο είναι η χρήση της τεχνολογίας, η οποία διακρίνεται σε δύο συνιστώσες:
- Η πρώτη συνιστώσα αφορά την ενέργεια που χρησιμοποιούμε. Παλιότερα, χρησιμοποιούσαμε διαθερμία, την περίφημη μονοπολική διαθερμία, η οποία όμως έκανε διασπορά ενέργειας και πάρα πολλά ράμματα. Πλέον, η ολική θυρεοειδεκτομή γίνεται χωρίς καθόλου ράμματα και με τη χρήση ενός πολύ σημαντικού μηχανήματος που λέγεται ψαλίδι υπερήχων, το οποίο μας βοηθά στο να είμαστε ιδιαίτερα ριζικοί χωρίς τη διασπορά ενέργειας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κακώσεις των μείζονων αγγειακών και νευρικών δομών, που είναι πολύ κοντά στο θυρεοειδή.
- Η δεύτερη συνιστώσα είναι η χρήση δύο εξαιρετικών μηχανημάτων που σχετίζονται με τη νευρική λειτουργία. Το ένα λέγεται νευροδιεγέρτης και το άλλο συνεχής παρακολούθηση της φωνής κατά τη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής. Είναι μηχανήματα, τα οποία μας βοηθούν στην ανεύρεση των νευρικών δομών που σχετίζονται με τη φώνηση και τα οποία έχουν οδηγήσει στην σχεδόν ελάττωση κοντά στο μηδέν (σχεδόν στο μηδενισμό) της νοσηρότητας, που αφορά τα λαρυγγικά νεύρα.